Çünkü Neil Geiman gibi bir yazarı eleştirmeden önce anlamak gerektiğine inanıyorum. Ben eleştirecek yetkinliği de sahip değilim zira. O yüzden bunu bir tanıtma ve tanışma kitabı olarak düşünün.
Eğer hala Neil Geiman'la, yazdıklarıyla tanışmadıysanız -bu pek mümkün mü bilmiyorum, sanki okumayan bir tek ben kalmışım gibi hissediyorum çünkü- işte bu bir fırsat. Ben anlatayım. Siz okuyun. Sonra gidip kitaplarını sıra sıra almaya başlayın.
Öncelikle Neil Geiman'a Amerikan Tanrıları ile başlamadığıma çok mutlu oldum. Kalın olmasından ziyade, yazarın tarzını biraz öğrenmek gerekiyor, anlamak için. Yolun Sonundaki Okyanus, başlangıç için doğru bir kitap mı bilmiyorum ama bana doğru bir kitap gibi geldi çünkü şimdi gidip diğer kitaplarını da okuyacağım. O yüzden belik sizde bir başlangıç kitabı arıyorsanız, bunu tercih edebilirsiniz.
Bir kelebeğin kanatları kadar narin ve hüzünlü.Karanlıktaki bir bıçak kadar tehditkâr ve korku verici.Roman, aslında net olarak bitmiyor. Cevaplanması gereken çok soru bırakıyor ama sanki bu kitabın amacı biraz da bu. Bazı olayların okura bırakılması istenilmiş.
Neil Gaiman, sarsıcı eseri Yolun Sonundaki Okyanus'ta, insanı insan yapan tüm duyguları ortaya çıkarmakla kalmayıp, okurlarını onları çevreleyen karanlıklardan korunmaları için geçmişin sığınağına davet ediyor.
Hikâye, kahramanımızın çocukluğuna dönmesi ve evinin yanındaki gölün aslında bir okyanus olduğunu iddia eden Lettie Hempstock'a dair anılarının canlanmasıyla başlıyor. Bu andan sonra; küçük bir çocuğun fazlasıyla ürkütücü, garip ve tehlikelerle dolu geçmişine doğru bir kapı açılıyor.
Artık, yolun sonunda neyle karşılaşacağını kahramanımız da bilmiyor…
Kitabın başında eskiden yaşadığı bölgeye birinin ölümünden dolayı tekrar gelen, bu sırada mahalleyi gezmeye başlayan ve gezdikçe geçmişi hatırlayan en sonunda da kendini Lettie Hempstockların evinin önünde bulan bir adamı anlatır. Adamın unuttuğu her şey eve girdikçe hatırlıyor. Hatırladıkça da anlatıyor.
Eskiden kitap okumayı çok seven, ürkek, gece yatarken kapıyı hafif aralık bırakan bir çocuğun, Lettie Hempstock ve onun ailesiyle tanışmasıyla başlıyor hatırlaması. İşin tuhafıysa kitap bitene kadar, çocuğun isminin kitapta yazmadığını anlamadım. Fark etmedim yani. Çok da gerekli değilmiş gibi. Sanki o çocuk, her yetişkinin içindeki çocukmuş hissi uyandırıyordu. Hani aslında göstermezsiniz ama oralarda bir yerdedir işte.
Kitapta 'içindeki çocuk' ifadesiyle ilgili bir çok alt metin gizli. Söylenilen her söz sanki "Ben büyüdüm artık." diyenlere inatla yazılmış.
Lettie ve onun tuhaf ailesi yolun sonunda yaşamaktadır. Evlerinin hemen arkasındaysa, bir göl bulunur. Aslında bir göl gibi gözükse de Lettie buraya okyanus der. Lettie'nin ailesi fazla kalabalık değildir. Üç kişiler; Lettie, Lettie'nin annesi Ginnie ve anneanne Mrs. Hempstock.
Bizim oğlan bu aileyle tanıştıktan sonra olaylar başlar.
Lettie, koruma içgüdüsünden dolayı, yanlış bir tavır sergiler ve bir 'asalak' oğlana yerleşir. Asalak tabiri Lettie'nin anneannesinin kullandığı bir tabir ama bana sorarsanız gayette bir canavar. Ürkütücü bir fantastik yaratık. Bu yaratık yüzünden, bir ton rahatsız edici olaylar yaşanır. Bunların üzerine Lettie ve bizim oğlanın bu yaratıktan kurtulmaya çalışma olayları başlar.
Sonu fazla hızlı, bol aksiyonlu olsa da, arada göze çarpan mesajlara dikkat etmek lazım. Ortada fantastik bir dünya var ama dokundurmalar, verilen mesajlar bize hitap ediyor.
Küçük çocukların ağzından yazılmış büyüklere hitap eden bir hikaye bu. dolu dolu mesajlarıyla, çok şey öğretecek bir roman. Daha fazla olabilir miydi? Evet. Ama bence bu kadar dolu bir evren de böyle kısa bir metin yazabilmek, ayrı bir başarıdır.
15 Günde 10 Kitap isimli etkinlik için okuduğum kitaplardan biriydi. Hepsine yorum yazmayı planlamıyorum. Zaman bulabileceğimden emin değilim. Ama etkinlik listeme ve detaylarına BURADAN ulaşabilirsiniz.
0 yorum:
Yorum Gönder